ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΡΙΝΑΚΙ ΜΟΥ!

Επιστρέφοντας από την Κύπρο την Κυριακή που είχα πάει για το μνημόσυνο της Μαμάς μου δέχτηκα μια πολύ χαρμόσυνη είδηση. Εκεί που μιλούσα με την Ανθούλλα στο τηλέφωνο αρχίζει και κλαίει και μου λέει «Έμαθες τα νέα της Μαρίνας μας?» και αρχίζει και κλαίει ..... Εγώ ως άρρωστο μυαλό πάει ο νους μου στο κακό και προς στιγμή τρομάζω... Κάτι έπαθε η αδερφή μου σκέφτηκα, είχε πάει ταξίδι το σαββατοκύριακο με τον Bryan, αλλά η Ανθούλλα με τρεμάμενη φωνή μου λέει «αρραβωνιάστηκε».... Τα δάκρυα δεν άργησαν να κυλήσουν και από τα δικά μου μάτια ..... Η μικρή μου αδερφή..... Παντρεύεται .....Μετά από λίγο αφού είχα κλείσει το τηλέφωνο με την Ανθούλλα το τηλέφωνο ξανά χτυπά και ήταν η Μαρινούλα μου .... Το μόνο που θυμάμαι μετά που κλαίγαμε και οι δυο και αφού μου ανέφερε όλες τις λεπτομέρειες την πρότασης γάμου που είχε δεχτεί ..... της είπα «σήμερα μου έδωσες μεγάλη χαρά .....Έκανες το καλύτερο μνημόσυνο της Μαμάς».... Κράτα αυτό Μαρινάκι μου και προχώρα μπροστά η Ζωή είναι δική σου και μια καινούργια σελίδα ανοίγεται μπροστά σου..... Εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου .... Σε αγαπώ πολύ ....Μην ξεχνάς η Μαμά σου χαμογελά από ψηλά ......

6 μήνες χωρίς Εσένα .........

Σήμερα ταξιδεύω για το νησί μου.... Την Κυριακή είναι το μνημόσυνο της μαμάς μου και πρέπει να είμαι και εγώ εκεί ... δεν ξέρω αν μπορώ να είμαι εκεί.... αλλά το κάνω για τον πατέρα μου... που τώρα είναι μόνος του... γιατί πονάει ακόμη και πιστεύω πια ότι πάντα θα πονάει και πρέπει να το συνηθίσω... Μου λείπεις μανούλα πολύ! Τις προάλλες ήρθες και με επισκέφτηκες στον ύπνο μου ήμασταν λέει διακοπές όλοι μαζί και γελάγαμε και ήσουν τόσο χαρούμενη και γελαστή .... Πιστεύω ότι είσαι καλά εκεί αλλά εμένα μου λείπεις πολύ.... Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ Μανούλα μου και πάντα θα μιλάω για σένα...
Σε αγαπώ πολύ!