ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ!

Πριν λίγες μέρες ένας εφιάλτης από το παρελθόν ξαναζωντάνεψε .... Καθόμασταν στο γραφείο όταν το νέο έσκασε σαν βόμβα ......... Η αδερφή μιας φίλης αρρώστησε από λευχαιμία .... Πάγωσα σκέφτηκα πρώτα εσένα ..... Πως είσαι..... Πως νιώθεις ......... Βλέπεις το είχα περάσει και εγώ πριν από 22 χρόνια .... Ο αδερφός μου είχε αρρωστήσει με την ίδια ασθένεια.... Δεν ήθελα να σε κοιτάξω στα μάτια ......... Δεν ήξερα τι να σου πω ........ Τι να κάνω .........Ήταν η πρώτη φορά που σε είδα να κλαις ........Πάγωσα .......Ήθελα να κλάψω και εγώ.... Κρατήθηκα όμως .......... Αφού περάσαμε το πρώτο σοκ ήρθε η δεύτερη μέρα, η τρίτη, η τέταρτη όπου ερχόσουνα και μας έλεγες πως είναι η μικρή σου αδερφή στο νοσοκομείο, που τι έχουν, τι θεραπεία θα ακολουθήσει κτλ..........Με ρώτησες κάποια στιγμή και ο αδερφός σου δεν είχε την ίδια αρρώστια ..........ναι σου απάντησα ........Ντράπηκα ένιωσα φρικτά γιατί δεν ξέρω πολλά για αυτήν την αρρώστια και ας είχε αρρωστήσει ο αδερφός μου........ήμουν μόλις 7 χρόνων όταν αρρώστησε ........Προσπάθησα πολλές φορές να μάθω αλλά κάθε φορά που συζητούσα με την μητέρα μου γι αυτήν την ιστορία έκλαιγε και δεν το συνέχιζα και εγώ....ντρέπομαι που έχουν περάσει τόσα χρόνια και δεν ξέρω πολλά για σένα Βασιλάκη μου..... Έφυγες πριν 22 χρόνια σε ηλικία μόλις 13 χρόνων .......... Αυτό όμως που θέλω να πω είναι ένα μεγάλο σε αγαπώ στην φίλη μου για την αξιοπρεπέστατη στάση της, την τεραστία δύναμη ψυχής που διαθέτη και κυρίως για το χαμόγελο της........ Σε θαυμάζω απλά αυτό μόνο θέλω να σου πω! Σε αγαπώ πολύ.!