Παρασκευή, Νοεμβρίου 28, 2008

ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΣΟΥ..

Σήμερα έχεις γενέθλια..Ακόμη και σήμερα μου είναι δύσκολο να το δεχτώ και να το πιστέψω ότι δεν θα σε βλέπω, δεν θα μιλάμε...Είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσεις, να προχωράς, δεν σε ξεχνάω μανούλα μου.. και να θέλω δεν μπορώ.. Ειδικά τώρα που έρχονται και οι γιορτές...ακόμη πιο πολύ..το πατέρα μου σκέφτομαι... Απλά να σου πω ότι είμαι πολύ καλά και προσπαθώ να συνεχίσω και να σε κάνω περήφανη. Δεν είναι πάντα εύκολο αλλά το παλεύω.... Η δύναμη της σκέψης και των συναισθημάτων με κάνει να προχωράω..και όσες φορές σε φέρνω στην σκέψη μου χαμογελώ.. Αυτό κρατάω... Μου λείπεις πολύ...Σε αγαπώ πολύ και αυτό δεν αλλάζει...

Σάββατο, Νοεμβρίου 22, 2008

21 Νοεμβρίου

Σήμερα είναι μια μέρα περίεργη.... Σήμερα γιορτάζεις πατέρα έχεις την ονομαστική σου γιορτή. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! Παρακαλώ τον Θεό να σε έχει καλά. Χάρηκα που ήρθες στο σπίτι μου και κάναμε πράγματα μαζί οι δύο μας. Είσαι ο πατέρας μου και σε αγαπώ πολύ. Η μητέρα μου είχε κάνει σωστή επιλογή και ήταν ευτυχισμένη μαζί σου. Για αυτό σε ευχαριστώ πολύ. Δεν γιορτάζεις μόνο εσύ....... 46 χρόνια μαζί. Δεν γιόρταζες ποτέ μόνος σου αλλά πάντα με την μητέρα μου. Τώρα νομίζω μπορώ να καταλάβω πως νιώθεις.. Ξέρω πατέρα είναι δύσκολο για μένα αλλά πολύ πιο δύσκολο για σένα.. Για μένα σήμερα ο καλύτερος τρόπος να γιορτάσω την γιορτή σας είναι μόνο με αγάπη.....Στην εποχή μας η αξίες και οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους. Εγώ το βρήκα. Αν μπορούσατε να με δείτε... θα το καταλαβαίνατε αμέσως. Δεν μπορεί κανείς να το περιγράψει με λόγια... Αν το έχει νιώσει ποτέ θα σε καταλάβει και απλά θα σου χαμογελάσει με νόημα. Μαμά μου πόσο θα ήθελα να με έβλεπες να σου μιλούσα....θα είχα πολλά να σου πω.. αυτή την φορά θα μιλούσαμε...όπως μόνο εμείς οι δυο ξέρουμε... Θα ήσουν περήφανη για μένα είμαι σίγουρος. Αυτό είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να κάνει ένα παιδί στους γονείς του...Τώρα πια μπορώ να καταλάβω..γιατί το ζω και το νιώθω και εγώ. Σας ευχαριστώ για αυτά που εσείς μου δώσατε και σήμερα η ψυχή μου, το σώμα μου, η καρδία και το μυαλό μου μπορούν να βιώνουν αυτό που λέμε στην εποχή μας ΑΓΑΠΗ. Τα μάτια μου γεμίζουν όχι από λύπη ή πόνο αλλά από μικρό παράπονο που δεν είσαι εδώ να το μοιραστώ μαζί σου...