Η ΓΙΟΡΤΗ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΣΟΥ...

Πριν λίγες μέρες ήταν η γιορτή μου και αύριο είναι η γιορτή της μητέρας. Δεν ξέρω πως να αντιδράσω. Να θυμώσω? να κλάψω? να κάνω ότι δεν συμβαίνει τίποτα? δεν ξέρω... μέσα στην καθημερινότητα και το άγχος, το τρέξιμο έρχεσαι στο μυαλό και στην σκέψη μου και απλά χαμογελώ και κοιτάω στον ουρανό .. Απλά μου φαίνεται ότι δεν μπορώ να δεχτώ την απουσία σου.. και ειδικά τέτοιες μέρες.... Ξέρεις όμως ακριβώς επειδή η ζωή δεν σταματάει η κόρη σου αύριο θα γιορτάζει... Έχει στα σπλάχνα της την εγγονή σου. Θα νιώσει και αυτή το θαύμα της ζωής και θα φέρει σε λίγο καιρό στο κόσμο την μικρή και θα μεγαλώσει και άλλο η οικογένεια... Εγώ θα σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα αυτά που μου έμαθες και για όσα έχεις κάνει για μένα.. Δεν θυμάμαι να σου το είχα πει ποτέ ξέρεις αλλά στο λέω έστω και τώρα. Ξέρεις τι θυμήθηκα τώρα? Θυμάσαι που δεν ξέρω πόσο ήμουν 2α-3η δημοτικού και δεν είχα πολλά λεφτά και είχα πάει σε ένα ανθοπωλείο και σου είχα πάρει λουλούδια.. πόσο είχες χαρεί...σου είχα γράψει και μια κάρτα...."στην μανούλα για την γιορτή της μητέρας με αγάπη"...