Στους δύσκολους καιρούς που περνάμε ορμώμενος από την σύγχρονη μορφή επικοινωνίας και από την ανάγκη για διέξοδο μέσα στα προβλήματα της καθημερινότητας ξεκίνησα να γράφω ......... Καλή επικοινωνία!!
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 23, 2010
Σάββατο, Νοεμβρίου 27, 2010
??
Έρχονται Χριστούγεννα η ωραιότερη γιορτή. Η γιορτή της αγάπης. Τι κάνεις όταν απλά νιώθεις κενός? Άδειος? Ίσως μεγαλώνω και κάποια πράγματα νιώθω ότι δεν αλλάζουν. Πάντα περίμενα με μεγάλη χαρά τις γιορτές να ψωνίσω δώρα, να δω κάποιους από τους ανθρώπους που αγαπώ, να στολίσω το σπίτι φέτος τίποτα! Ίσως δίνω μεγαλύτερη σημασία σε πράγματα που δεν θα έπρεπε. Τι να πω?
Δευτέρα, Οκτωβρίου 18, 2010
Σάββατο, Αυγούστου 14, 2010
ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2010
Γύρισα στο νησί μου. Το καλοκαίρι αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Η οικογένεια μαζεύτηκε ξανά και οι βραδινές συζητήσεις της αυλής πολλές και ποικίλες με άρωμα τζίτζικα. . Πόσο μου λείπουν αυτά. Είδα ξανά μετά από ένα χρόνο την αδερφή μου, την Μαρία-Carol και τον Bryan. Πόσο μεγάλωσες είναι απίστευτο. Είσαι μια χαρισματική ανεξάρτητη προσωπικότητα. Δεν θα με θυμάσαι σίγουρα γιατί όταν σε είχα πρωτοδεί τότε στην New York ήσουν ημερών. Όταν σε ξανά αντίκρισα τα μάτια μου γέμισαν, η χαρά μου ήταν μεγάλη ήθελα να σε σφίξω τόσο δυνατά στην αγκαλιά μου να αναπληρώσω το χαμένο χρόνο μαζί σου -όπως τότε που είχε έρθει η γιαγιά σου η Μαρούλα στην New York για πρώτη φορά για να παραστεί στην αποφοίτηση της μαμά σου και ήταν τόσο δυνατή και σφικτή η αγκαλιά που τα γυαλιά της γιαγιάς σου έσπασαν-. . .Μαρία μου και για ένα άλλο λόγω αυτό το καλοκαίρι ήταν σημαντικό για μένα έγινα για δεύτερη φορά νονός. Σε βάφτισα μαζί με την Αριστέα. Ευλογημένη στιγμή και δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Δεν πρόλαβα να σου γράψω τις ευχές μου στο βιβλίο σου αλλά θα φροντίσω να σου τις στείλω. .Όλα ήταν τόσο όμορφα και εσύ ήσουν γλυκύτατη. Κυρία, θεά σε μια φωτογραφία κρατάς την τσάντα της νονάς σου. . Έκλαψες βέβαια και αυτό που διαπίστωσα ήταν ότι έχεις πάρει το πείσμα της μαμάς σου. . . Προσπάθησα να έρθω κοντά σου και νομίζω ότι κάτι έκανα… Σου άπλωσα δειλά το χέρι και εσύ το πήρες. Θέλω να ξέρεις πως σε αγαπώ πολύ. Το μόνο μου παράπονο ήταν ότι ήθελα και άλλο χρόνο μαζί με εσένα και την μαμά σου. Ήταν λίγο. . Τώρα ξέρεις τι θα πει μεγάλη οικογένεια, φασαρία, συζητήσεις αλλά και πολλές μα πάρα πολλές όμορφες στιγμές...Το καλοκαίρι αυτό για μένα είχε έντονα συναισθήματα, δυνατά. Ο αγαπημένος μου ήρθε για πρώτη φορά στο νησί που με γέννησε. Ήρθε στο πατρικό μου σπίτι, είδε το δωμάτιο μου. . έζησε την αυλή. Ηλεκτρικό ρεύμα με διαπέρασε όταν πήγαμε μαζί στο κοιμητήριο και είδε που είναι θαμμένοι οι άνθρωποι που αγαπώ. Σαν να σε γνώρισε μαμά. Τον αγαπάω πολύ. Για μένα όλο αυτό ήταν ένα πολύ μεγάλο βήμα και χαίρομαι που το έκανα! Το επόμενο σοκ για μένα ήταν όταν είδα τις φωτογραφίες της βάπτισης σου. Σε δύο φωτογραφίες μοιάζεις πολύ της γιαγιάς σου. . Την ώρα του μυστηρίου δε για μια στιγμή την ένιωσα πλάι μου να μου χαμογελά με τα μάτια της. Η γιαγιά σου είχε χαρακτηριστικό βλέμμα και όποιος μπορούσε να διαβάσει τα μάτια της είχε να σου πει πολλά. Κρίμα που δεν θα την γνωρίσεις αλλά έχω πολλά να σου πω για την γιαγιά σου με τον καιρό. . Μαρίνα μου θέλω να σου ζητήσω συγνώμη γιατί στην προσπάθεια μου να σου μεταφέρω τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου σε πλήγωσα και δεν το ήθελα. Δεν θα επεκταθώ καθόλου σε αυτό απλά το αναφέρω. Το μόνο που θέλω να σου πω είναι όσο ήμουν δίπλα της μαμάς και της κρατούσα το χέρι της μιλούσα για σένα. . . Αυτό πρώτη φορά στο λέω μετά από 4 χρόνια και η μόνη μου έγνοια και ανησυχία ήσουν εσύ. . Σας αγαπώ πολύ!
Κυριακή, Ιουλίου 11, 2010
Μαρία μου, πέρασε κιόλας ένας χρόνος … Θυμάμαι την αγωνία μου όταν η μαμά σου μου είχε στείλει μήνυμα ότι έσπασαν τα νερά και πήγαιναν στο νοσοκομείο. .Σου εύχομαι Χρόνια πολλά και καλά με χαμόγελα, υγεία, τύχη και μόνο χαρές αγαπημένη μου. Να μοιάσεις και λίγο της γιαγιάς σου που έχεις και το όνομα της ήταν ξεχωριστός άνθρωπος! Ξέρω ότι δεν μπορείς να διαβάσεις ακόμη αλλά θα έρθει η στιγμή που αυτά θα τα διαβάζεις μόνη σου. Σε αγαπώ πολύ αυτό θέλω να το θυμάσαι πάντα και ας μην είμαι δίπλα σου. Αυτό λοιπόν το τραγούδι το άκουγα όταν γεννήθηκες οπότε σου ανήκει!
Πέμπτη, Ιουνίου 10, 2010
Σάββατο, Μαΐου 22, 2010
Σάββατο, Μαΐου 08, 2010
Τρίτη, Μαρτίου 09, 2010
4 ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
Πέρασαν 4 χρόνια από την στιγμή που σου κρατούσα το χέρι και εσύ το άφησες να φύγει. . το θυμάμαι λες και ήταν χτες. . . Λες και δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα. . . .και να θέλω δεν μπορώ να το ξεχάσω. . Δεν γίνεται. . μου το θυμίζει καθημερινά η απουσία σου. . ένα κομμάτι μου πέθανε μαζί σου και ένα άλλο γεννήθηκε. . . . έτσι είναι και η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. .Ένα έχει μείνει μόνο ίδιο η απουσία σου. Δεν έχω βιώσει μεγαλύτερο πόνο στην ζωή μου, κάτι που δεν μπορούσα να το χειριστώ. Όταν έφυγε ο Βασιλάκης προσπαθούσα να καταλάβω τι συμβαίνει . . .Ήμουν μόνο 9 χρονών παιδί. . .Ψάχνοντας τις προάλλες να βρω κάτι μέσα στην ντουλάπα έπεσα πάνω στην τσάντα σου. . την άγγιξα, την κράτησα και οι θύμισες πολλές. . .το ήθελα. . . ήθελα να σε νιώσω έστω και μια στιγμή κοντά μου, να νιώσω το άγγιγμα σου, την μυρωδιά σου. . . Μου λείπεις, μου λείπουν οι συζητήσεις μας, το βλέμμα σου που με έκανε να νιώθω σιγουριά, ασφάλεια, αγάπη, που αρκούσε ένα κοίταγμα και οι συζητήσεις με τα μάτια ήταν χωρίς τέλος. . Άλλαξα και εγώ ξέρεις από άμυνα. . Ότι έκανες εσύ το κάνω και εγώ ασυνείδητα βέβαια και όταν το συνειδητοποιώ τρελαίνομαι. . με πιάνει πανικός. . Σήμερα 4 χρόνια μετά θα σου πω το εξής: ότι σε πονάει πρέπει να το συζητάς. . με αυτούς που σε αγαπούν και θα σε νιώσουν όχι να σε καταλάβουν. . . κάτι που εσύ δεν έκανες. . . εγώ θα το κάνω. . δεν στο καταλογίζω. Πρέπει να το κάνω για μένα. . . .όλα τα κρατούσες μέσα σου βαθιά όχι από εγωισμό αλλά από αξιοπρέπεια. . και παρότι έμενα εσύ με πονάς θα πάω κόντρα και θα μιλάω για σένα. . ., πράγμα που δεν έχω κάνει μέχρι σήμερα, σε ανθρώπους που δεν έχεις γνωρίσει μα που θα ήθελα να γνώριζες. . Να εξηγήσω τι άνθρωπος ήσουν. . Όπως θα μιλήσω και στην εγγονή σου και βαφτιστήρα μου που θα έχει και το όνομα σου. .Πόσες φορές σε είχα ρωτήσει για το Βασιλάκη και δεν μπορούσες να μου πεις λέξη. . γιατί τα μάτια σου έτρεχαν ποτάμι. Και κοβόταν η φωνή σου. . Θα μιλάω λοιπόν για σένα για μένα. . όσο και αν με πονάει . . για να νιώσω μέσα από την συνέχεια των πραγμάτων ότι κάτι καλύτερο έκανα και εγώ. . έτσι δεν είναι? Εσύ τι λες? Ξέρω την απάντηση. . Α ρε Μαρούλα όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ σου μοιάζω… Σε αγαπώ!
Κυριακή, Ιανουαρίου 17, 2010
2010 ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)