Χριστούγεννα έρχονται...Το σπίτι το στολίσαμε άλλαξε όψη...Ατμόσφαιρα μαγική και κατανυκτική. Πρώτα Χριστούγεννα στο σπίτι μου μακριά από το πατρικό μου.. Ίσως και η επιλογή αυτή να μην είναι και τόσο τυχαία...Είπα φέτος να νιώσω και εγώ ξανά παιδί και να γράψω γράμμα στο Άγιο μετά από πολλά χρόνια...
Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,
δεν ξέρω αν φέτος ήμουν καλό παιδί και να πρέπει να σου ζητήσω κάτι για τα φετινά Χριστούγεννα. Νιώθω τόσο περίεργα... Νιώθω μεγάλος και δεν μου αρέσει καθόλου...Θυμάμαι άλλα Χριστούγεννα και τα αναπολώ... Δεν θα σου ζητήσω δώρα, δόξα, λεφτά και τέτοια... Αν πιστεύεις κανείς στην μαγεία των Χριστουγέννων θα θέλα να νιώσω ξανά αυτό το μαγικό άγγιγμα της Μάνας μου.. Όπως τότε που μου κρατούσε το χέρι και ήταν πάντα δίπλα μου.... Νιώθω ορφανός αν και έχω ένα εξαιρετικό πατέρα που με αγαπά.... ξέρω είναι άδικο να μιλώ όταν άλλα πα ιδία δεν έχουν γνωρίσει ούτε μητέρα ούτε πατέρα... Μου λείπει αυτό το ήρεμο και συνάμα τόσο δυνατό άγγιγμα της Μάνας μου... Το χαμόγελο της... Τα εκφραστικά της μάτια και αυτή η απέραντη αγάπη της...Γιατί αγαπάμε? Γιατί πονάμε? Τέτοιες μέρες θυμάμαι μιλάγαμε ασταμάτητα στο τηλέφωνο για το τι θα κάνουμε τις γιορτές.... Ποίο θα είναι το πρόγραμμα των γιορτών και φυσικά τι δώρα θα αγοράσουμε..Σε ευχαριστώ μέσα από τα βαθύ της καρδίας μου για το καλύτερο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ...Την Αγάπη...Εσύ μου την έμαθες...όπως και πολλά άλλα...
Αν λοιπόν Άγιε μου, εσύ θα κρίνεις, αν ήμουν καλό παιδί όλη την χρονιά και πρέπει να μου φέρεις δώρο θα ήθελα την Μανούλα μου, που τόσο μου λείπει..Για μια στιγμή... Μόνο για μια στιγμή...Να νιώσουμε ξανά αυτή την αγάπη και να είμαστε όλοι μαζί ξανά..Μαζί και με τον Βασιλάκη...'Όλοι.. Ίσως αυτό που με πονά πιο πολύ είναι που προσπαθώ να θυμηθώ Χριστούγεννα και με το Βασιλάκη αλλά δεν θυμάμαι...
Κλείνοντας θα θέλα να ευχηθώ σε όλους Χρόνια Πολλά γεμάτα αγάπη, πολύ αγάπη.... Γιατί αν δεν μπορείς να μοιραστείς αυτό το δώρο δεν θα έχει νόημα ακόμη και να σου το έχουν χαρίσει...Υγεία πάνω από όλα πρώτα στον εαυτό μου και μετά σε όλους που αγαπώ και δεν θα τους αναφέρω όλους τώρα...Νιώστε μαγικά χαρίζοντας αγάπη.....
Άγιε μου σε ευχαριστώ ακόμη και αν με ξεχάσεις αυτή την χρονιά....
Υ. Σ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον σύντροφο μου που μου χάρισε αυτή την πολύτιμη για μένα φωτογραφία... Που κατάφερε μέσα από το δικό του μάτι να αιχμαλωτίσει αυτή την μοναδική στιγμή. Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε τα Χριστούγεννα του 2005 και η μαμά μου έφυγε 2 μήνες μετά...
