Πολυαγαπημένη μου Μητέρα,
Την Κυριακή έχεις την γιορτή σου.. Φέτος δεν θα σου στείλω κάρτα όπως κάθε χρόνο αλλά το μήνυμα θα το λάβεις γι΄ αυτό είμαι σίγουρος. Η δύναμη της σκέψης πάντα πίστευα οτι είναι μεγάλη, και η δύναμη των συναισθημάτων..... Δεν περνά στιγμή που να μην σε φέρω στο μυαλό μου και αυτό το κάνει ποιο δύσκολο να το αποδεκτώ την φυσική απουσία σου δηλαδή γιατί πονάει και πονάει πολύ. Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω πως ένας άνθρωπος σαν Εσένα με έντονη παρουσία μπορεί να είναι και τόσο ήρεμος και low profile . Όλο και κάποιος θα αναφέρει κάτι για την μητέρα του βλέπεις δεν μπορώ και δεν θέλω να επιβάλω σε όλους να μην μιλάνε.... Πως μπορείς να διαγράψεις 32 ολόκληρα χρόνια γεμάτα με ουσιαστική αγάπη, πόνο, χαρές, λύπες με την δυναμική παρουσία σου εκεί στις επάλξεις πάντα πιστή στο καθήκον σαν γνήσια Ελληνίδα Μάνα, συναισθήματα δυνατά σαν Εσένα. Πως μπορεί κανείς να μιλήσει για το θάυμα που λέγετε ΜΗΤΕΡΑ? Δύσκολο ειδικά για σένα Μητέρα μου γιατί είσαι ο Φωτεινός Φάρος στην ζωή μου, όπως λέει και το Μαρινάκι μου! Καθημερινά συνειδειτοιποιώ πόσο καλή δουλειά έκανες μεγαλώνοντας τα παιδιά σου... και συνάμα πόσο δύσκολο είναι αυτό παρόλο που εγώ δεν έχω μπεί σε αυτόν τον ρόλο.. Το να πω ευχαριστώ είναι λίγο για όλα όσα μου πρόσφερες απλόχερα πάντα. Θυμάμαι έντονες στιγμές όπως όταν χάσαμε τον Βασιλάκη που σε είχε λυγίσει...όμως με την βοήθεια της "Αυλής μας" ξανασηκώθηκες με το κεφάλι ψηλά χωρίς έπαρση, ταπεινά και αφωσειώθηκες ξανά στην Ζωή ως γνήσια επαναστάτρια, όπως τότε μαζί με την Μυριάνθη σου κάποια χρόνια πριν ... Θυμάμαι έντονα όταν εγώ βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα πρόβλημα υγείας και ήμασταν στο εξωτερικό δεν θα ξεχάσω την σκηνή που εγώ απομακρύνομαι στο φορείο αργά και εσύ κάθεσαι στην πόρτα τα μάτια σου γεμίζουν αλλά είσαι εκεί όρθια και δυνατή για να μου προσφέρεις απόχερα την Αγάπη και δύναμη... Μου λείπουν πολύ οι συζητήσεις μας ξέρεις οι ατέλειωτες συζητήσεις μας για όλα τα θέματα είσαι εξαιρετικός συζητητής ξέρεις να ακούς και να δίνεις δυνατές απαντήσεις χωρίς να χαϊδεύεις αφτιά...Μου λείπει το άγγιγμα σου και μια αγκαλία που όμοια της δεν υπάρχει. Πρέπει να ξαναβρώ την ουσία Μαμά στην ζωή μου. Η φωτογραφία που σου κρατώ το χέρι τα λέει όλα είσαι δίπλα μου. Δεν σε αφήνω εγώ. Προσπαθώ αλήθεια σου λέω...νιώθω βέβαια τόσο αδύναμος που δεν μπορούσα να κάνω κάτι εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα δεν μπορούσα σου κρατούσα μόνο το χέρι και σου έλεγα πόσο σε αγαπώ και πόσο περήφανος είμαι για σένα...αλλά δεν κατάφερα κάτι... ξέρω όμως πως με άκουγες... δεν έπρεπε να σε αφήσω.. Έχεις πολλά να δώσεις και να προσφέρεις ακόμη... Σε χρειάζομαι ακόμη αυτό δεν σου έλεγα πάντα.. Ξέρω είμαι εγωϊστής αλλά σε αγαπώ πολύ και μου λείπει πολύ η παρουσία σου, το άγγιγμα σου, το βλέμμα σου και η στάση ζωής σου... Σε αγαπώ πολύ Μανούλα μου. Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου έμαθες και κυρίως για τον τρόπο που εκφράζομαι και για αυτήν την ιδιαίτερη σχέση που εμείς οι δυο έχουμε...Θέλω έστω και λίγο να σου μοιάσω και να κρατήσω βαθιά μέσα μου τα δώρα που εσύ μου πρόσφερες σαν ευλογία!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! Σε αγαπώ πολύ!
