?

Σήμερα είχα την χαρά και την τιμή να παραβρεθώ σε ένα πολιτικό γάμο… δεν το είχα ξανά ζήσει… καλά δεν συγκρίνεται με την κατάνυξη και τα συναισθήματα που ένιωσα εγώ σε θρησκευτικό γάμο αλλά καθώς κοίταζα το ζευγάρι που ήταν μέσα στην ευτυχία ένιωσα τόσο μόνος μου…. Λες και δεν υπήρχε άλλος άνθρωπος πάνω στην γη… Ήθελα να βάλω τα κλάματα γιατί δεν ξέρω αν εγώ θα ζήσω κάτι τέτοιο…. Να μπορώ να μοιραστώ την χαρά μου μαζί με τους δικούς μου ανθρώπους. Και φυσικά δεν εννοώ μόνο το τελετουργικό κομμάτι αλλά την ουσία…… Να περάσεις την ζωή σου με ένα άνθρωπο που θα σε αγαπά και θα τον αγαπάς και να «το εννοεί» όπως λέει και η Χαρούλα……. Να το νιώθεις ότι ζεις για εκείνο και εκείνος για σένα, να ξυπνάς το πρωί και να σου χαμογελά και να ανυπομονείς να τον δεις το βράδυ που θα γυρίσεις σπίτι… Γιατί τα κάνουμε όλα τόσο δύσκολα?

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΗΡΘΑΝ ΠΑΛΙ...

Έρχονται Χριστούγεννα η πιο όμορφη γιορτή του χρόνου......Παντού στολισμένα παντού γιορτινά.. Γίνομαι ξανά παιδί... Ξανά γεννιέμαι...Κάνω την ανασκόπηση μου... Κοιτάω βαθιά μέσα μου...στην ψυχή μου...Θέτω νέους στόχους και κοιτάω μπροστά.... Αυτά τα Χριστούγεννα όμως θα είναι διαφορετικά το ξέρω... Άγιε μου Βασίλη δεν θα με ξεχάσεις φέτος ε? Ξέρω ότι αυτό που σου ζητάω δεν είναι και εύκολο αλλά Άγιος είσαι... Οκ νομίζω ήμουν καλό παιδί φέτος.. ε? Όσο μεγαλώνω αναπολώ την θαλπωρή και την ζεστασιά της Λιπέρτη. θυμάμαι πόσο όμορφα περνούσαμε, γελάγαμε ετοιμάζαμε το σπίτι, είχαμε τραπέζια, μαζευόμασταν όλοι μαζί... Θυμάμαι κάποια παραμονή Χριστουγέννων που είχε έρθει ο αδερφός μου με την Βασιλική μου και ήσουν και εσύ Μαρινάκι, ο παπάς είχε ξαπλώσει και καθόμασταν με την Μαμά στο σαλόνι είχαμε βάλει μουσική πίναμε και ένα ποτάκι και γελάγαμε χορεύαμε.... πόσο μου λείπει ρε γαμώτο αυτό......όλο αυτό..... Τώρα όλοι έχουν τις οικογένειες τους, τα παιδία τους που όλο και μεγαλώνουν... πόσο με τρομάζει αυτό.... Δεν με βαραίνουν αυτά απλά θέλω να τα ξανά ζήσω ή έστω να νιώσω ξανά όμορφα.....Να γεμίσω την ψυχή και την καρδία μου με συναισθήματα αυτό για μένα θα πει Χριστούγεννα ΑΓΑΠΗ. Που θα την εκφράζει κανείς με όλους τους τρόπους αλλά κυρίως με πράξεις! Μην φοβάστε να ζήσετε είναι τόσο όμορφο και να θυμάστε πάντα να χαρίζετε ΑΓΑΠΗ!

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ

Ποιος μπορεί να εξηγήσει τα συναισθήματα του? Εγώ πάντως δεν μπορώ! Το δηλώνω.... Όταν λέμε σ' αγαπώ τι θέλουμε να πούμε? Όταν πάλι θυμώνουμε? Μωρό μου ένα είναι το σίγουρο ότι μετά από το μαγικό και πρώτο μας ταξίδι τα πράγματα είναι αλλιώτικα.. 4 μέρες μαζί σου... Το φωνάζω σε αγαπώ! σε θέλω στην ζωή μου σαν σύντροφο, εραστή, φίλο ΟΛΑ! Σε ευχαριστώ για το υπέροχο μας ταξίδι και ανυπομονώ για το επόμενο.. Κάθε φορά που νιώθω μοναξιά ή δεν είμαι καλά φέρνω στο μυαλό μου σαν ταινία τις εικόνες από το ταξίδι μας. . και μετά χαμογελώ! Σκέφτομαι πόσο όμορφα με έκανες να νιώθω όταν εγώ φοβόμουνα... πως μου κρατούσες κρυφά το χέρι... Σε αγαπώ πολύ! Θα μπορούσα να γράφω για ώρες...και να σου λέω πόσο πόλυ σε αγαπώ. . και πόσο πολύ σε θέλω!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Το καλοκαίρι αυτό ήταν τόσο διαφορετικό από όλα τα άλλα... δεν είχε παραλίες, νησιά κλπ. Είχε ένα μεγάλο και μακρινό ταξίδι στην άλλη άκρη του κόσμου.. 'Ήταν όμως τόσο όμορφο και σίγουρα γεμάτο αγάπη...Πήγα για πρώτη φορά και είδα το σπίτι της αδερφής μου και κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου την μικρή Μαρία-Carole. Είχα για συντροφιά τον πατέρα μου και την ανηψιά μου και πέρασα σούπερ.. Είδα μέρη διαφορετικά από όσα είχα δει μέχρι σήμερα. . Είδα την αδερφή μου που τόσο μου είχε λείψει και θυμήθηκα τα παλιά. . Ένιωσα ξανά παιδί γέλασα γεύτηκα και έφυγα με ένα μεγάλο χαμόγελο. . Πήγα όπως είχες πάει εσύ Μανούλα αλλά τότε είχες πάει μόνη σου εσύ. Πως τα κατάφερες? Ξέρω την απάντηση. . Η φωτογραφία που κρατάς σφικτά την Μαρίνα αγκαλιά και πως έλαμπες από χαρά και περηφάνια το αποδεικνύει. Σε ένιωσα κάποια στιγμή έτσι φευγαλέα.... κάποια στιγμή σαν ένα γλυκό φύσημα του ανέμου μου με έκανε να ανατριχιάσω. Σήμερα είμαι σίγουρος ότι είσαι ακόμη πιο περήφανη! Σε ευχαριστώ αδερφούλα για την υπέροχη εμπειρία που μου χάρισες . . Ξέρω ότι ξεπέρασες τον εαυτό σου για να περάσουμε όλοι καλά. Τα κατάφερες! Όπως σου υποσχέθηκα θα έρθω ξανά. Το καλοκαίρι όμως αυτό ήταν και διαφορετικό για ακόμη ένα λόγο.. Ήμουν τόσο μακριά αλλά η σκέψη μου, η καρδία μου και η ψυχή μου ήταν στην Αθήνα καλά λίγο παραπέρα κοντά στην θάλασσα.. . Δεν χρειαζόταν σίγουρα να πάω τόσο μακριά για να καταλάβω πόσο πολύ σε αγαπώ! Ήθελα να ήσουν εκεί να τα βλέπαμε μαζί δεν μου έφτανε να σου μιλάω στο τηλέφωνο και να στα περιγράφω. . Πρώτη φορά η καρδία μου χτυπά δυνατά και τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα χαράς. Πρώτη φορά στέκομαι μπροστά σε ένα άνθρωπο και του εκφράζω τι νιώθω γυμνώνω την ψυχή μου, μοιράζομαι τους φόβους, τις σκέψεις μου και νιώθω ότι με καταλαβαίνει! Σε αγαπώ από τα βάθη της καρδίας μου και νιώθω τυχερός που σε συνάντησα σε αυτή την ζωή... Και να μου λες σ΄αγαπώ γιατί υπάρχουν περισσότερα από 5 τραγούδια και δεν θα βαρεθώ ποτέ να το ακούω από σένα. Εγώ σου αφιερώνω και ένα που δεν το ξέρεις "πες το ξανά". Νιώθω περήφανος για σένα και σε θέλω στην ζωή μου και ας αμφιβάλεις για αυτό. Όσο περνάει ο καιρός και σε γνωρίζω συνειδητοποιώ ότι μακριά σου δεν αντέχω στιγμή. . και αυτό που όλοι οι άνθρωποι αν τους αιώνες προσπαθούν να καταλάβουν τι είναι αυτό? Έχω ένα μόνο να τους πω. Πρέπει να το νιώσεις! Σταματώ γιατί θα γίνω γραφικός και δεν το θέλω. .
Το μαγικό ταξίδι τελείωσε και εγώ επέστεψα στην πόλη και χώρα που τόσο πολύ αγαπώ και στον αγαπημένο μου.. Ξέρεις τι σκέφτομαι μάμα? Έφυγες και η σχέση μου με τον πατέρα μου άλλαξε..μετά από αυτό που μου είπες Μαρίνα μου.. Κλαίω γιατί μου λείπεις και χαμογελώ γιατί ξέρω ότι θα νιώθεις καλά για αυτό σήμερα που βλέπεις και δεν έβλεπες πριν .
Θέλω να σου πω αδερφούλα και ένα άλλο μεγάλο ευχαριστώ από καρδίας για την τιμή που μου έκανες εσύ και ο Bryan να βαφτίσω την Μαρία-Carole μαζί με την Αριστέα. . Θα προσπαθήσω να φανώ αντάξιος της τιμής που μου κάνατε.. Σε αγαπώ πολύ ή μάλλον σας αγαπώ πολύ γιατί τώρα είστε πολλοί!

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΖΕΣΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΜΟΝΟ..

Πόσο θα ήθελα να ήμουν εκεί να σε δω, να σε αγγίξω, να σου χαμογελάσω μικρή μου, "βασίλισσα μου"... Καλώς όρισες στην μεγάλη οικογένεια μας.. Ξέρεις είσαι και εσύ πια μέλος στην "αυλή" και εγώ θέλω να σε καλωσορίσω με ένα τραγούδι..Δεν είμαστε και οι καλύτεροι σαν οικογένεια ξέρεις στις μεγάλες οικογένειες έχει φασαρία, όλοι ανακατεύονται παντού κλπ. αλλά ένα είναι το σίγουρο ότι σε αγαπάμε πολύ.... Ανυπομονώ να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου...Σταματώ γιατί από τα μάτια μου τρέχουν δάκρυα χαράς... Μανούλα νομίζω όπως μου είπε και το Μαρινάκι ότι σου μοιάζει. Να μας ζήσει...Να είσαι πάντα χαμογελαστή, ευτυχισμένη με υγεία χαρές και να αγαπήσεις και να αγαπηθείς πολύ....."μοιάζεις με ένα όνειρο στ'αλήθεια που ζω όλα τα έχω αφήσει γίναν πια παρελθόν ήλιος που στα μάτια με κοιτάς μες στο φως γεμίζεις τη ψυχή μου μου γελάς μ' αγαπάς τις χαρές κυλάει το δάκρυ κι από του ουρανού....ΉΡΘΕΣ ήσουν το πρώτο μου πρωί" ...

Η ΓΙΟΡΤΗ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΣΟΥ...

Πριν λίγες μέρες ήταν η γιορτή μου και αύριο είναι η γιορτή της μητέρας. Δεν ξέρω πως να αντιδράσω. Να θυμώσω? να κλάψω? να κάνω ότι δεν συμβαίνει τίποτα? δεν ξέρω... μέσα στην καθημερινότητα και το άγχος, το τρέξιμο έρχεσαι στο μυαλό και στην σκέψη μου και απλά χαμογελώ και κοιτάω στον ουρανό .. Απλά μου φαίνεται ότι δεν μπορώ να δεχτώ την απουσία σου.. και ειδικά τέτοιες μέρες.... Ξέρεις όμως ακριβώς επειδή η ζωή δεν σταματάει η κόρη σου αύριο θα γιορτάζει... Έχει στα σπλάχνα της την εγγονή σου. Θα νιώσει και αυτή το θαύμα της ζωής και θα φέρει σε λίγο καιρό στο κόσμο την μικρή και θα μεγαλώσει και άλλο η οικογένεια... Εγώ θα σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα αυτά που μου έμαθες και για όσα έχεις κάνει για μένα.. Δεν θυμάμαι να σου το είχα πει ποτέ ξέρεις αλλά στο λέω έστω και τώρα. Ξέρεις τι θυμήθηκα τώρα? Θυμάσαι που δεν ξέρω πόσο ήμουν 2α-3η δημοτικού και δεν είχα πολλά λεφτά και είχα πάει σε ένα ανθοπωλείο και σου είχα πάρει λουλούδια.. πόσο είχες χαρεί...σου είχα γράψει και μια κάρτα...."στην μανούλα για την γιορτή της μητέρας με αγάπη"...

Η ανηψία μου

Με μεγάλη χαρά σας παρουσιάζω την ανιψιά μου... την Maria-Carolina (έχω και άλλες βέβαια αλλά για αυτή κάτι μέσα μου μου λέει ότι θα είναι διαφορετική). Αυτός δεν είναι ο πρώτος υπέρηχος των πρώτων εβδομάδων με τον οποίο είχα μείνει κάγκελο όταν σε πρωτοαντίκρισα μικρή μου (τον οποίο έχω ακόμη στο ψυγείο μου ανηρτημένο)...
Eίσαι μικρούλα βέβαια ακόμη αλλά είσαι μια χαρά μεγαλώνεις και σε λίγους μήνες θα αντικρίσεις το κόσμο μας και θα μας κάνει παρέα στην μεγάλη οικογένεια και στην "αυλή"... Φυσικά και θα διασχίσω ένα ωκεανό και θα έρθω να σε γνωρίσω...Δεν θα είμαι εκεί όταν γεννηθείς αλλά θα έρθω το εισιτήριο το έκοψα ήδη...Με ένα μεγάλο χαμόγελο και σαν γνήσιος χαζό-θείος άρχισα να κοιτάω μωρουδιακά παιχνίδια κλπ. Θέλω να ξέρεις πως πολύ θα ήθελα να είμαι εκεί όταν ξέρεις θα αρχίσεις να ρίχνεις κλωτσίες στην μάνα σου... να απλώσω το χέρι μου και να σε νιώσω και εγώ.. θέλω να ξέρεις πως πάντα θα σε αγαπώ.... Αυτό το γράφω για σένα μικρή μου που κάποια στιγμή μπορεί και να το διαβάσεις και να καταλάβεις πολλά πράγματα... Να ξέρεις ότι σε αγαπώ πολύ και πως πραγματικά θα είσαι και δικό μου παιδί... Άντε μπορεί εσένα να σε αγαπάω λίγο παραπάνω γιατί δεν θα σε βλέπω όσο θα ήθελα...και επειδή θα έχεις και το όνομα της γιαγιάς σου... Μιας σπούδαιας Ελληνίδας μάνας με μεγάλη καρδιά, μιας γυναίκας με αξιοπρέπεια, δυναμικής με αρχές και πιστεύω που δεν λογάριαζε τίποτα και ήταν έτοιμη να θυσιαστεί για τα πιστεύω της που σήμερα εκεί που είναι θα χαμογελά και θα είναι περήφανη για σένα και την οικογένεια σου...Κάτι έχει πάρει και η μάνα σου από την μάνα της.. Αύριο κλείνουν 3 χρόνια... Θα ακούσεις και την μητέρα σου πολλές φορές να μιλάει για την γιαγιά σου... μου λείπει πολύ βέβαια και τι δεν θα έδινα να ήταν μαζί μας εκεί που θα πάμε και θα σε γνωρίσουμε για πρώτη φορά... Αλλά αυτό είναι το θαύμα της ζωής και της συνέχειας.. Δεν θα μπορούσα να κάνω καλύτερο μνημόσυνο Μαρούλα μου σήμερα για σένα, σήμερα που οι γυναίκες γιορτάζουν, σήμερα που η κόρη σου έχει στα σπάχνα της την εγγονή σου από τον να σου την γνωρίσω...

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΙΟ...

Δύσκολο να αποχαιρετίσεις τους ανθρώπους που αγαπάς και σε δένουν... μια ζωή.. Η αυλή είναι φτωχότερη κατά άλλο ένα πρόσωπο.. Ήταν σοκ για μένα ο θάνατος του θείου του Γιώργου... Ναι το ξέρω ήταν άρρωστος... Δεν ξέρω αν θέλω να δεχτώ ότι μεγαλώνω και μαζί με μας μεγαλώνουν και οι υπόλοιποι.. Κρατάω το γεγονός ότι έζησε μια ζωή γεμάτη με συναισθήματα, είδε τα παιδιά του να διαπρέπουν στην κοινωνία και ήταν περήφανος και σαν παππούς. Γιώργο μου έκλεισε ο κύκλος ζωής σου...και μαζί και ένας άλλος κύκλος που συνεχώς γίνεται όλο και πιο μικρός... Ίσως αυτό να με στεναχωρεί περισσότερο τι να πω.. έχω τόσα καλά να θυμάμαι.. τι γλέντια, τι φαγοπότι α... η αυλή... ξεκουράσου και αναπαύσου εν ειρήνη θείε μου... Δεν ταλαιπωρήθηκες και έφυγες το μεσημέρι στις 21.1.09.. Μου ήταν τόσο δύσκολο να πάω Κύπρο... να ξανά ζήσω όσα προσπαθώ να ξεχάσω...δεν τα ξεχνάς βέβαια ποτέ... τα κουβαλάς μέσα σου... Ή αδερφή μου είχε δίκαιο έπρεπε να ήμουν εκεί δίπλα στην οικογένεια μου.. με χρειάζονταν...και για αυτό πήγα.. Σε χαιρετώ και από εκεί ψηλά να μην μας ξεχνάτε...θα μου λείψεις... με όλα όσα κάναμε και έχουμε ζήσει... Καλό ταξίδι...

2000 + 9 ευχές !

Καλή χρονιά. Καλώς ήρθες νέα χρονιά.... Πάντα όταν μας χαιρετά μια χρονιά κάνω απολογισμό και θέτω νέα δεδομένα νέους στόχους για την νέα χρονιά. Φέτος για μένα ο Άγιος Βασίλης ήρθε πριν την Πρωτοχρονιά. Μου ανακοίνωσε η αδερφή μου ότι θα γίνω θείος. Είναι έγκυος. Με έκανε πολύ χαρούμενο. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν φυσικά σοκ. Μετά όσο έβλεπα και κρατούσα στα χέρια μου το υπερηχογράφημα συνειδητοποιούσα το θαύμα της ζωής.... Σε ευχαριστώ για την τόση μεγάλη χαρά που μου έδωσες... Η νέα χρονιά ξεκίνησε πολύ όμορφα και έτσι θα ήθελα να συνεχίσει... με υγεία για τους ανθρώπους που αγαπώ, χαρές και ευτυχία ότι και αν σημαίνει για τον καθένα αυτό. Νιώθω ότι πολλά θα αλλάξουν αυτή την χρονιά και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Βέβαια η ζωή ακολουθεί το δικό της δρόμο χωρίς να μας ρωτά πολλές φορές ... ίσως αυτό να είναι το ωραίο της ζωής... Εγώ νιώθω πανέτοιμος και πανευτυχής για τα δώρα του 2008 και αναμένω και του 2009!