Καλημέρα και καλή μου αρχή,
Η ανάγκη για να ξαναβρώ τον εαυτό μου με οδήγησε στο να βρώ τρόπο-διέξοδο σε αυτό που περνάω....Η ανάγκη να ξαναρχίσω να ζω να ξανα-γεννηθώ να λυτρωθώ γιατί η ζωή μου σταμάτησε απότομα στις 8 Μαρτίου. Που όλα άλλαξαν και όλα έμεινα τα ίδια...... Εγώ έπρεπε να συνεχίσω μόνος χωρίς Εσένα..... Να ξαναγίνω ο Ρένος που αγάπησες και αγαπάς...ακόμη έστο με ένα άλλο τρόπο....Πονάω σε αγαπώ πολύ....
Την Παρασκευή είχα την ονομαστική μου γιορτή και πριν από 2 μήνες περίπου έχασα ότι πολυτιμότερο είχα στην ζωή μου Εσένα.....Δεν το θυμόμουνα οτι είχα την γιορτή μου γιατί πρώτη πάντα Εσύ έπαιρνες να μου ευχηθείς....Ξύπνησα και θεωρόυσα ότι απλά είναι μια συνηθισμένη μέρα.... Οι ώρες κυλούσαν και αρκετοί ήταν αυτοί που με έπαιρναν να μου ευχηθούν... Πάγωσα με πήρε ο πατέρας μου.... Σκέφτηκα Εσύ δεν θα μου ευχηθείς? μόνο που δεν σε ζήτησα στο τηλέφωνο... και μόνο που δεν έβαλα τα κλάματα.... Εσύ δεν θα μου ευχηθείς?
Μου λείπεις αφόρητα!
Σε αγαπώ πολύ Φύλακα Άγγελε μου!
2 σχόλια:
Πόσες φορές εχω κλαψει, δε θυμαμαι
ποσες φορες θα κλαψω ακομα αναρωτιεμαι
το πρωινο που αναζητω τη φωνη της ή το απογεμα που σκεφτομαι πως ακομα δεν της μιλησα
καθε φορα που η απελπισια μου χτυπαει την πορτα θυμιζω στον εαυτο μου πως η αγαπη υλικη υποσταση δεν εχει
η αγαπη ειναι παντα μαζι μας
φυλακας αγγελος στο μονοπατι της ζωης μας
και αυτο το νιωθω γιατι η αναχωρηση της μας εδωσε ενα αλλο, διαφορετικο και πολυτιμο τροπο επικοινωνιας μ'ολους αυτους που αγαπαμε, αλλα και με τον εαυτο μας
Καλωσορισες φυλακα-αγγελε στην παρεα μας!
Καλωσήρθες!!!...σε περιμέναμε!...Σ αυτές τις υποδόριες διαδρομές. Διαδικτυακές. Εσώψυχες. ΑΛηθινές.
Ξέρεις, κάπου εδω μέσα, έχει δίκιο η Μαρίνα, ξαναγνωριζόμαστε. Με ένα άλλο πρίσμα. Λες και παίζουμε πίσω στην αυλή, το Θάρρος ή αλήθεια!...
Εγώ θα σου πω, πως ότι αγαπάς είναι δικό σου. Κολλλημένο στο δέρμα σου, στο κύτταρο σου. Δεν ξεκολλάει. Είναι στο αίμα σου.
Πάρε λοιπόν μια βαθιά ανάσα. Κοίτα τον ανοιχτό ορίζοντα της Αθήνας, κοίτα τα διάφανα νιάτα σου. Επέλεξε να τιμάς τις μνήμες με όσα γράφονται στην καρδιά σου κι όχι μόνο στα δάκρυα. Η επόμενη μέρα σου ανήκει. Δεν είναι προδοσία να ζεις. Ιεροσυλία είναι, να μην ζεις. Να κοιτάς ψηλά!Κι από ψηλά θα σε οδηγεί ο φύλακας άγγελος σου...!
Υ.Γ:...σ αγαπάμε!
Δημοσίευση σχολίου