Πέρασαν κίολας 3 ολόκληροι μήνες χωρίς Εσένα και όλα αλλάξαν και όλα έμεινα ίδια.... Δεν περνά μέρα που να μην σε φέρω στο μυαλό και στην σκέψη μου γιατί στην καρδία μου θα είσαι πάντα, αυτό δεν αλλάζει ούτε όταν θα φύγω και εγώ.... Λες και ήταν χτες...... Άλλες φορές σκέφτομαι οτι εκεί που είσαι πρέπει να είσαι καλά με τον γίο σου, τους γονείς σου άλλες πάλι λέω ότι έχεις να δώσεις ακόμη πολλά....... Σε χρειάζομαι... Να ζήσεις πράγματα... Λες να τρελαίνομαι ? Δεν ξέρω απλά μου λείπεις πολύ τώρα ειδικά που περνάω και ζόρια.... Θέλω τόσο πολύ να σε αγκαλίασω, να σε νιώσω, να σου κρατήσω το χέρι και εσύ να με κοιτάξεις με αυτό το βλέμμα σου το βαθύ το ουσιαστικό γεμάτο αγάπη και κατανόηση και αμέσως με ένα μαγικό τρόπο θα γίνω καλά... Τι να κάνω ? Αν το ξέρα όταν είχα έρθει τότε για την καθαρή Δευτέρα.... Σκέφτομαι πως ήταν το τελευταίο 24ωρο ... Τι μου είχες πεί.... Το βλέμμα σου.....Δεν θα ξεχάσω το βράδυ της Καθαρής Δευτέρας που καθόμασταν μαζί κάτω στο καθιστικό μας πόσο ήρεμη και ήσυχη ήσουν... Όταν ανέβαινες για τελευταία φορά την σκάλα πως γύρισες και με κοίταξες κλαίω..... Πονάω Μανούλα το ξέρω δεν πρέπει.... Το επόμενο πρωί ήταν όλα διαφορετικά.... Σε αγαπώ τόσο πολύ!! Θυμώνω μαζί Σου γιατί Εσύ το ξέρες ήσουν προετοιμασμενη για αυτό... Εγώ πάλι οχι... Δεν μπορώ να σταματήσω να λέω την πρώτη λέξη που μου έμαθες, που έμαθα σαν παιδί... "Μανούλα"......... και ότι δεν θα σε ξαναδώ.... δεν θα σε ξανά αγγίξω, δεν θα μιλάμε ποια? δεν μπορώ να το κάνω αυτό... αυτό που με τρελαίνει είναι ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να σου αλλάξω γνώμη να μην φύγεις το είχες αποφασίσει...Ήσουν έτοιμη.....εγώ πάλι οχι.... Σε θέλω, σε χρειάζομαι, σε αγαπώ πολύ "Μανούλα Μου, Μου Λείπεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου