Η Ζωή και τα παιχνίδια της..

Χτες είχα ένα ευχάριστο τηλεφώνημα από μακριά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ....... από την αδερφή μου όπου εκεί ζει τα τελευταία 4-5 χρόνια. Εκεί σπουδάζει, παντρεύτηκε όχι εκεί αλλά στο νησί μας και περιμένω να γίνω θείος (σύντομα εύχομαι)..... Είχε πάει σε μια συνέντευξη για μια δουλεία... πρώτη φορά σε συνέντευξη για δουλεία ... Πρώτα στην πρώτη συνέντευξη και στην συνέχεια ακολούθησε και δεύτερη επειδή είναι Αστέρι..... Όπου εκεί της ανακοίνωσαν και ότι θα την προσλάβουν..... Μου έδωσε απίστευτη χαρά... Ζούμε κάπως παράλληλες ζωές μπορώ να πω... μοιραζόμαστε τα ίδια συναισθήματα, τις ίδιες αγωνίες, ξέρεις τι εννοώ.... Δύο πράγματα κρατάω από όλο αυτό Μαρινάκι... Αυτό που μου είπες ότι είδες την Μαμά στον όνειρο σου... πράγμα που έμενα το λέω με παράπονο δεν με έχει επισκεφτεί ακόμη (τώρα τελευταία εννοώ)... ίσως επειδή εγώ πήγα και την είδα.... πριν από λίγες μέρες στην Κύπρο....Και δεύτερο να ξέρεις ότι είμαι περήφανος για σένα...... πιστεύω σε σένα πολύ και δεν είχα καμία αμφιβολία ότι θα τα καταφέρεις.... Σε αγαπώ πολύ και ήθελα να ξέρεις ότι μου λείπεις πολύ... Πριν από 2 μέρες είχα την ονομαστική μου γιορτή... Ένα θα σου πω ακόμη ακούω την φωνή της Μαμάς ζωντανή να μου λέει ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛ ΛΑ στα αυτιά μου... Τα δάκρυα κυλάνε βασανιστικά για αυτό θα σταματήσω εδώ..... Σου υπόσχομαι ότι θα μαζέψω λεφτά και θα έρθω Αμερική (είναι και δικό μου όνειρο ζωής όπως και της Μαμάς)...