ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΙΟ...

Δύσκολο να αποχαιρετίσεις τους ανθρώπους που αγαπάς και σε δένουν... μια ζωή.. Η αυλή είναι φτωχότερη κατά άλλο ένα πρόσωπο.. Ήταν σοκ για μένα ο θάνατος του θείου του Γιώργου... Ναι το ξέρω ήταν άρρωστος... Δεν ξέρω αν θέλω να δεχτώ ότι μεγαλώνω και μαζί με μας μεγαλώνουν και οι υπόλοιποι.. Κρατάω το γεγονός ότι έζησε μια ζωή γεμάτη με συναισθήματα, είδε τα παιδιά του να διαπρέπουν στην κοινωνία και ήταν περήφανος και σαν παππούς. Γιώργο μου έκλεισε ο κύκλος ζωής σου...και μαζί και ένας άλλος κύκλος που συνεχώς γίνεται όλο και πιο μικρός... Ίσως αυτό να με στεναχωρεί περισσότερο τι να πω.. έχω τόσα καλά να θυμάμαι.. τι γλέντια, τι φαγοπότι α... η αυλή... ξεκουράσου και αναπαύσου εν ειρήνη θείε μου... Δεν ταλαιπωρήθηκες και έφυγες το μεσημέρι στις 21.1.09.. Μου ήταν τόσο δύσκολο να πάω Κύπρο... να ξανά ζήσω όσα προσπαθώ να ξεχάσω...δεν τα ξεχνάς βέβαια ποτέ... τα κουβαλάς μέσα σου... Ή αδερφή μου είχε δίκαιο έπρεπε να ήμουν εκεί δίπλα στην οικογένεια μου.. με χρειάζονταν...και για αυτό πήγα.. Σε χαιρετώ και από εκεί ψηλά να μην μας ξεχνάτε...θα μου λείψεις... με όλα όσα κάναμε και έχουμε ζήσει... Καλό ταξίδι...